Les commentaires sont sous la responsabilité de ceux qui les ont postés dans le forum. Tout propos diffamatoires et injurieux ne sera toléré dans ces forums.
Forums d'A TA TURQUIE :: Voir le sujet - Turk basinindan yansimalar
Forums d'A TA TURQUIE Pour un échange interculturel
Inscrit le: 12 Jan 2008 Messages: 13627 Localisation: Paris
Posté le: 16 Juil 2013 0:55 Sujet du message:
Bugunlerde islamci ve de yandas basin Misir'a takti... Genç kizin eline verdikleri pankart ile Mursi'yi yedirtmeyiz bile diyorlar.
Iste yobaz denebilecegimiz basindan bir ornek. Ordu Mubarak'i devirince "ya ya sa sa", Mursi'yi devirince "tu kaka". Durus yok, devamli takla atma, takkiye, din somurusu...
Inscrit le: 12 Jan 2008 Messages: 13627 Localisation: Paris
Posté le: 22 Juil 2013 2:00 Sujet du message:
Citation:
Yarım Kalan Aşklar
Güray Öz
Aşk kırgınlarının söylediklerini dikkate almak gerekir. Hele hele on yılı aşmış bir aşksa, geride büyük bir hayal kırıklığı, bir o kadar da tecrübe bırakmış olması büyük ihtimaldir. Bu türden “uzun ve seviyeli bir ilişkinin”mağdurlarının sözlerini, yazdıklarını bizim gibi sıradan yazarların yazdıklarından, söylediklerinden daha fazla ciddiye almak, aşk acısının ortaya çıkardığı gerçekleri onlardan dinlemek pek iyi, pek faydalıdır. Zaten “iyi”romanlar da böyle aşk acılarından sonra yazılmıyor mu?
***
Umdular ve fakat, heyhat umdukları gibi çıkmadı. Yanılgılarının temel nedenlerini anlatırken kabahati hâlâ kendi nedensiz sevdalarında bulmuyor, âşıklarının değiştiğini iddia ediyorlarsa da aldırmayın; aşkın gözü kördür, bu türden sevdalarda suçlu aramak, kabahati nankör âşıkta, aldatan çapkında bulmak usuldendir, yürek soğutur. Yine de ben yazdıklarını çok değerli buluyorum. Örneğin kim bugün gelinen durumu Hasan Cemal gibi bütün açıklığı, çıplaklığı ile ve de keskin bir dille yazabilir? Ya da Cengiz Çandargibi Mısır olayını gerçekten dört dörtlük tahlil edebilen var mı? Yok!
Bunun nedeni bu arkadaşların eski âşıklarını gerçekten iyi tanıyor olmalarıdır. Biz uzaktan baktığımız ve en ufak bir sempati duymadığımız, yaptığı ettiği işlere hep kuşkuyla yaklaştığımız için anlattıklarımızı da kimse dinlemiyor, bize iflah olmaz muhalifler gözüyle bakıyorlardı. Öyleydik de doğrusu. Ama bu arkadaşlar, umutlarını kalplerinde saklıyor, hep diri tutuyor, âşıklarında kusur bulan bizim gibi muhaliflere de öfkeli sözler söylüyor, zaman zaman o edayı, o muhteşem belagatı övmek için kelimelerin yetersiz kaldığı zamanlarda tıkanıp kalıyorlardı. O muhteşem âşığın yaptığı ettiği her şey ne kadar da doğru, ne kadar da yerli yerindeydi ya Rabbim!
Peki, ne oldu da yer ile yeksan oldu bu derin sevda?
Bunun iki nedeni vardır. Birincisi şu aldatılmak denilen menhus kader, ikincisi kör âşığın gözünün açılmasıdır. Kimi arkadaşlarda birincisi, kimilerinde ise ikincisi umutsuz aşkın sona ermesini sağladı. Biz bu durumdan çok hoşnutuz. Hem arkadaşlar böyle sonu olmayan bir sevdadan kurtuldukları, hem de artık millete memlekete daha faydalı işler yapacakları için seviniyoruz.
***
Bir de karasevdaya tutulanlar var. Onların durumu ümitsizdir. Onlar aşklarının sona ermesini kimi zaman pek Freud’cu olarak âşıklarının anne sevgisine bile bağlayabiliyorlar. Örneğin şöyle yazabiliyorlar: “Recep Tayyip Erdoğan hasta olduğunu anladığı zaman, neredeyse aynı ay içinde annesini kaybetti. Erdoğan, mama’s boy, tam anlamıyla annesinin kuzusu...” ya da “Çamlıca’ya dev bir cami dikildiği gün, tabii bunlar çok psikanalitik yorumlar, sanki gökyüzüne bakıp ‘Anneee, bak oğlunun camisine’ diyecek. ‘Oğlunu görüyor musun anneciğim, bak bunu da yaptım’ deme gibi bir psikoloji içine girdiğini düşünüyorum.”Ama o eski sevdayı korumaktan da vazgeçmez karasevdaya tutulmuş olanlar: “Bir yandan da hakikaten totaliter bir liderle karşı karşıya değiliz. Bu nedenle eleştirilerin şirazesinden çıkması Kılıçdaroğlu’nun ‘Erdoğan’ın Esed’den farkı yok’ demesi benim adalet anlayışımı rencide ediyor.” Kırıktır kalpleri bu arkadaşların ama nasır bağlamıştır da aynı zamanda: “Benim kalbim çok kırık. Yıllar evvel yazmıştım ‘Erdoğan’ın demokrat olma ihtimalini sevmiştim’ diye. Þimdi bu ihtimalin ne kadar boş olduğunu bana kanıtlamış oldu. Büyük bir düş kırıklığı içindeyim. Ama ben Türkiye siyasetinde kalp kırıklığına da alıştım, nasır bağladım.”
Ben yine de hangi kategoriye girerlerse girsinler bu arkadaşlara çok değer veriyor, yaptıkları derin tahlillerden çok yararlanıyor, sizlere de tavsiye ediyorum. Onlara kızmayın, milletin memleketin hayrını düşünün de “Ne oldu, şimdi mi aklınız başınıza geldi?” demeyin. Zararın neresinden dönülse kâr değil mi?
Inscrit le: 09 Oct 2007 Messages: 3474 Localisation: Somewhere in the world
Posté le: 24 Aoû 2013 12:23 Sujet du message:
Bencillik Bir Kişilik Bozukluğudur
Son birkaç haftada sanat ve kültür alanını da ilgilendiren birkaç söyleşi, bencilliğin nasıl bir kişilik bozukluğu olabileceğini gözler önüne seriyor.
Bu öyle bir kişilik bozulmasıdır ki insanı iftiraya, yalana, ihanete bile sürükler.
Toplumsal yaşamımızın geçmişinde, yola devrimci olarak çıkıp, kariyerini ihbarcı ve sonuçta emniyet görevlisi olarak tamamlamış kişiler vardır.
Bu gibiler kendi arkadaşları ve sonraki kuşaklarca alay edilerek ve lanetlenerek anımsanır.
Benmerkezciliğin yaygın olduğu sanat-kültür dünyasında da bu türden örneklere rastlanır.
Sözünü ettiğim söyleşilerden ilki “Sanat Camiasındaki Ergenekon’a Artık Uyanın” başlığı ile 13.08.2013’te “Star Magazin”de yayımlandı.
Söyleşinin bütününü ve burada adını anmak istemediğim sinema yönetmeninin kimliğini merak edenler söz konusu gazeteden bulup öğrenirler.
“Yöntem olarak yirmili yaşlarımdan beri hep kendimi olayların dışında tutarım” derken bireyci kimliğini açığa vuran bu sanatçı, nedense dışında kalmak istemediği Gezi olayları sırasında sanat çevrelerince dışlanıp eleştirilmesine belli ki çok içerlemiş.
Ancak bir ihbarcının söyleyebileceği şu sözler dökülüyor ağzından: “…son iki yıldır sürekli uyarıyoruz hükümeti. ‘Sanat camiası içindeki Ergenekon uzantılarına’ artık uyanın diye.(…) Hükümete de kızgınım bu yüzden, çünkü yıllarca bunun araştırılmasını istedik. Sadece askerler mi? Ergenekon’un sivil uzantıları var. Sanat ve kültür dünyasında da yok mu?”
Bir sanatçının ağzından çıktığına inanılması güç bu sözleri, belli ki hasım olarak gördüğü, rahatsızlık duyduğu kişi ve çevrelere saldırıları, hakaretleri izliyor.
Doğrusunu söylemek gerekirse (kuşkusuz benim eksikliğimdir) herhangi bir filmini görmediğim, zaten adını ilk kez bu vesile ile duyduğum bu yönetmen, sözlerinin sadece içeriğiyle değil, dağınık bir kişiliği ele veren söyleyiş biçimiyle de, bana Ergenekon ihbarcısı “haham” Tuncay Güney “tipoloji”sini çağrıştırdı…
Söz konusu kişi aynı söyleşide sanat dünyasındaki ihbarcılığıyla da yetinmiyor ve birilerini hükümete ihbar etme alışkanlığını Koç Vakfı’na kadar uzatıyor…
Güya bu Vakıf, bu kişinin bir “video yerleştirme” sergisine maddi destek sağlayacakken, bir TV konuşmasında “AKP’yi yeterince eleştirmediği”nden ötürü desteğini geri çekmiş…
Bu sözler de bana, bencilliğin kan kardeşi (kankası!) sayabileceğimiz çıkarcılığın insanı ne ölçüde alçaltabileceğinin örneği gibi göründü…
***
Son günlerde Nobel ödüllü yazarımızla da birkaç söyleşi yayımlandı.
Belli ki, zaten kendisi de söylüyor, yeni bir kitabının, daha doğrusu eski kitaplarının yeni biçimlerde pazarlanmasının hazırlığı yapılmakta.
Bu anlaşılır bir şeydir.
Bir endüstri dalı olan yayın dünyasında da piyasa kuralları işleyecektir…
Söz konusu yazarımızın başarısının küçümsenemeyecek bir bölümünü bu işleri iyi bilmesine borçlu olduğunda kuşku yok.
Bu söyleşilerden görebildiğim birinde, kendisine ilişkin ya da genel olarak söyledikleri, okur için ilginç olabilir.
Ergenekon davası üzerine söyledikleri ise bu yazının başlığını haklı çıkaracak nitelikteydi…
Kendisinin bu ve benzer konulardaki görüşleri biliniyor.
Fakat bu kez dikkat çeken, rahatlamış tavrı, yanı sıra da alttan alta duyumsanan “timsah gözyaşları”ydı…
“Ergenekoncuların (kimlerse onlar) hapiste olmasına” üzülüyormuş…
Ama sanırsınız ki bu dava ve benzerleri ona ve “onun gibilere” karşı “tehditler azalsın”, “kampanyalar sona ersin” diye açılmış...
Þimdi artık sorun kalmamış… Kendi sözleriyle: “Zaten artık dava da yok çok şükür.”
Gerçi yine koruması varmış ama “Ergenekon davasından beri sokakta gazeteci, yazar öldürülmüyor, mahkeme kapılarında kimseye saldırılmıyor”muş…
Özetle, kahramanımızın (Tanrı korusun!) bir saldırıya uğrama, cezaevine düşme olasılığı ortadan kalkmış…
***
Bencillik ve yol arkadaşı çıkarcılık gerçekten de bir kişilik bozukluğudur.
Görme yetinizi kaybettirir, insanlığınızı alçaltır…
Yetenekli bir sanatçı da olsanız, yeteneğinizi yerlerde süründürür…
24 Ağustos 2013 - Cumhuriyet
Ataol Behramoğlu _________________ Родион Романович Раскольников
Inscrit le: 12 Jan 2008 Messages: 13627 Localisation: Paris
Posté le: 06 Sep 2013 23:36 Sujet du message:
2012'nin 30 Agustos'u için gazetelerin ilk sayfaarini 30 Agustos adi topikte bulursunuz. Bu sene de ayniz sey, artik yok sayilan asagilanan TC'nin yani Cumhuriyet'in kurulusunun en onemi adiminin atidilgi 30 Agustos 1922 unutturulmak isteniyor.
Ustun demokrat Taraf sozunu bile etmemis, RTE'nin borazani Star ufak bir kare ile geçistirmis, cemaatin resmi gazetesi Zaman af olsun diye bir kusak koymus...
Toutes les heures sont au format GMT + 2 Heures Aller à la page Précédente1, 2, 3, 4, 5, 6Suivante
Page 4 sur 6
Vous ne pouvez pas poster de nouveaux sujets dans ce forum Vous ne pouvez pas répondre aux sujets dans ce forum Vous ne pouvez pas éditer vos messages dans ce forum Vous ne pouvez pas supprimer vos messages dans ce forum Vous ne pouvez pas voter dans les sondages de ce forum
FAQ
Rechercher
Liste des Membres
Groupes d'utilisateurs
Profil
Se connecter pour vérifier ses messages privés
Connexion
[/img]
